جریان آنلاین: اعزام اخیر بمب‌افکن‌های B-1B لنسر به آمریکای جنوبی بار دیگر این پرسش را مطرح کرده است که تفاوت اصلی میان بمب‌افکن‌های B-1 و B-2 چیست و چرا نیروی هوایی آمریکا همچنان به استفاده از B-1B ادامه می‌دهد.
B-1B لنسر؛ ستون پرقدرت حمل بار
این بمب‌افکن از سال ۱۹۸۸ عملیاتی شده و به‌عنوان یکی از پرظرفیت‌ترین بمب‌افکن‌های جت استراتژیک آمریکا شناخته می‌شود. با بال‌های متغیر و موتورهای توربوفن پس‌سوز، سرعتی بیش از ۱.۲ ماخ و توانایی حمل ۳۴ هزار کیلوگرم مهمات دارد. هرچند فاقد قابلیت پنهان‌کاری است، اما در مناطق دارای برتری هوایی آمریکا به‌عنوان «اسب بارکش» نیروی هوایی عمل می‌کند.
B-2 اسپریت؛ پیشگام پنهان‌کاری
در مقابل، B-2 اسپریت که از سال ۱۹۹۳ وارد خدمت شد، نخستین بمب‌افکن استراتژیک پنهان‌کار جهان است. این هواپیما با طراحی ویژه خود قادر است در شرایط فقدان برتری هوایی، اهداف دوربرد را به‌طور مخفیانه هدف قرار دهد. ظرفیت حمل آن حدود ۱۸ هزار کیلوگرم مهمات است و سقف پروازش به ۱۵ هزار متر می‌رسد.
به گزارش گجت نیوز؛ مهمترین تفاوت این دو بمب‌افکن در قابلیت پنهان‌کاری است؛ B-2 برای عملیات مخفیانه در مناطق پرخطر ساخته شده، درحالی‌که B-1B برای حمل بار سنگین در مأموریت‌های گسترده و امن‌تر به کار می‌رود. ازنظر ظرفیت حمل بار، B-1B برتری قابل‌توجهی نسبت به B-2 دارد، اما B-2 با فناوری پنهان‌کاری خود مأموریت‌های ویژه‌ای را پوشش می‌دهد.
پایگاه خبری جریان/ جریان آنلاین
